Πανδημία, Σύνορα, Πόλεις

Φάρσα ή Τραγωδία;
 
Τέλη Οκτωβρίου και η πανδημία έχει τεθεί και πάλι εκτός ελέγχου. Η διαχείριση της πανδημίας στον "δυτικό κόσμο" την άνοιξη ήταν τουλάχιστον αποτυχημένη. Η επανάληψη της ίδιας κατάστασης μετά από μόλις 6 μήνες ακούγεται σαν φάρσα αλλά περισσότερο θυμίζει τραγωδία.
 Ειδικά όταν πλέον υπάρχουν πολλαπλά παραδείγματα χωρών που έχουν καταφέρει να ελέγξουν για πολλούς μήνες την πανδημία. Ν.Κορέα, Κίνα-Γουχάν, Ταϊβάν, Bιετνάμ, Αυστραλία, Ν.Ζηλανδία κ.α.
Ήδη από τον Μάρτιο τα παραδείγματα των παραπάνω χωρών αποτελούσαν οδηγό για τον τρόπο ελέγχου εξάπλωσης της πανδημίας.

Σύνορα

Η μετατροπή μιας επιδημίας σε πανδημία γίνεται μέσω της μετακίνησης φορέων από μια χώρα σε μια άλλη. Κατά βάση δηλαδή μέσω του τουρισμού και δευτερευόντως της διασυνοριακής μετακίνησης εργαζομένων. Στην πλειονότητα των παραπάνω χωρών είναι υποχρεωτική η καραντίνα 2 εβδομάδων κατά την είσοδο και φυσικά 1-2 αρνητικά τεστ κατά το ίδιο διάστημα και φυσικά μαζικό testing και ιχνηλάτηση. Τα δύο τελευταία αποδίδουν τα μέγιστα αν γίνουν σε αρχικό στάδιο και όχι αν η πανδημία καλπάζει. Η επιλογή της ΕΕ και των κρατών μελών της για ελεύθερο τουρισμό ήταν εγκληματική.

Πόλεις-Αστικός Τρόπος ζωής

Αν δεν ελέγξεις τον εισερχόμενο πληθυσμό, τότε ο ιός θα αρχίσει να κινείται εντός της επικράτειας σου, και ο αστικός τρόπος ζωής(εργασία, ΜΜΜ, διασκέδαση) θα δράσει πολλαπλασιαστικά, προκαλώντας εκθετική αύξηση των κρουσμάτων.
Η αύξηση των λεωφορείων και ΜΕΘ καθώς και οι προσλήψεις ιατρών, καθηγητών και οδηγών είναι φυσικά αναγκαιότατες ειδικά στη χώρα μας με τις σημαντικότατες προϋπάρχουσες ελλείψεις. Όπως, ακόμα πιο αναγκαία είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη χρήση υπαίθριων χώρων στην εκπαίδευση και στην εργασία. Δυστυχώς ελάχιστα από αυτά έχουν γίνει στη χώρα μας..

Παρόλα αυτά, ακόμα και αν διπλασιάζαμε την συχνότητα των ΜΜΜ και τον αριθμό ΜΕΘ, η πανδημία το πιθανότερο είναι ότι δεν θα ελεγχόταν, αλλά απλώς θα καθυστερούσε η κορύφωσή της. Όλα τα παραπάνω αναγκαία μέτρα αποδίδουν βέλτιστα εφόσον τα κρούσματα διατηρούνται εξαρχής σε χαμηλά επίπεδα. Όπως συνέβαινε δηλαδή στη χώρα μας πριν το άνοιγμα του τουρισμού.

Οικονομία ή Πολιτική;

Το επιχείρημα ότι έπρεπε να ανοίξουν τα σύνορα γιατί "δεν άντεχε" η οικονομία ήταν εξαρχής έωλο. Εφόσον μια χώρα (ή/και ένωση κρατών) έχει τους πόρους για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα σε όλους τους πολίτες της, είναι πολιτική απόφαση το αν θα το πράξει. Η εξασφάλιση διατροφής-στέγασης και ενός βασικού επίπεδου περίθαλψης είναι εφικτότατη φυσικά και χωρίς τα έσοδα του τουρισμού και της κίνησης χρήματος από την εστίαση. Εκτός από εφικτή είναι και υποχρέωση ενός κράτους κατά την διάρκεια μιας πανδημίας.

Ακόμα και αν κανείς πιστεύει ότι δεν μπορεί να υπάρξει άλλος τύπος οικονομίας πέραν αυτής που βασίζεται σε υπηρεσίες και του να τρέχουμε σαν ποντικάκια γύρω από τον τροχό, η οικονομία είναι βέβαιο ότι θα καταρρεύσει αν δεν ελεγχθεί η πανδημία.

Lockdown-Αποκέντρωση

Όσο λοιπόν η πανδημία δεν ελέγχεται, η ζωή στις πόλεις θα είναι μόνιμα αιτία υπερμετάδοσης και το μερικό ή πλήρες lockdown θα καταλήγει να είναι η μόνη λύση συχνά μαζί με παράλογα μέτρα (πχ μάσκα σε μοναχικούς περιπάτους) απόρροια της αδυναμίας/καθυστέρησης λήψης αποτελεσματικών μέτρων. Αντίστοιχα η επιλογή της μετακίνησης στην ύπαιθρο θα φαντάζει όλο και ελκυστικότερη:

•  Σημαντικά μικρότερος κίνδυνος να νοσήσεις
•  Καλύτερη ποιότητα ζωής σε καθεστώς lockdown αλλά και γενικότερα
•  Καλύτερες προοπτικές διαβίωσης για τους αυξανόμενους νεοανέργους των πόλεων, καθώς η ατομική και κυρίως συλλογική αυτάρκεια είναι εφικτότερη. Μεγαλύτερη ανεξαρτησία από τα κρατικά επιδόματα.
  

Ας ελπίσουμε ότι οι ιθύνοντες απέτυχαν για τελευταία φορά και ότι ως κοινωνία θα επιβάλλουμε στο εξής μια διαφορετική και πιο ανθρώπινη προσέγγιση.

Καλή δύναμη στους νοσούντες και στις οικογένειες τους.